Kogo dziś obchodzi PKB? Oni sprawdzili gdzie można się harmonijnie rozwinąć. Gdzie trafisz w poszukiwaniu idealnego kraju do życia?

Dobrobyt ekonomiczny, jasne perspektywy rozwoju oraz długie życie, wysokie poczucie bezpieczeństwa i czyste powietrze – tak wygląda idealny kraj. Jak daleko nam do tego ideału? I gdzie trzeba by się przenieść, żeby było bliżej? Poznajcie Indeks Odpowiedzialnego Rozwoju

Co z tego, że PKB wzrósł w trzecim kwartale o 5,1%? Przecież PKB do garnka nie włożymy. Przeciętni zjadacze chleba mają w nosie PKB.  Dlatego ekonomiści pod różnymi szerokościami geograficznymi szukają sposobu na nowy opis świata, który lepiej odda to jak się żyje ludziom w różnych krajach.

Ciekawe? Po przeczytaniu wróć tutaj, kliknij i odkryj sprawdzone patenty Samcika na ochronę przed inflacją

Mamy więc oenzetowski wskaźniki rozwoju społecznego HDI, wskaźniki bogactwa narodów wyliczane przez OECD, czy Komisję Europejską. Jest też World Happiness Report, czyli Światowy Raport Szczęścia. W tej klasyfikacji Polska jest na 42. miejscu na świecie (mamy 40% poczucia szczęśliwości w porównaniu do najweselszych miejsce na ziemi – liderami są kraje skandynawskie). Najoryginalniejszy bodaj taki miernik uzależnia kondycję gospodarki od… wielkości zakupów męskiej bielizny.

Polacy nie gęsi i swój indeks mają. Polskę udało się uplasować na 29. pozycji

Do akcji wszedł właśnie Polski Instytut Ekonomiczny, który postanowił zmierzyć jakość życia w różnych krajach.  Ekonomiści PIE powiedzieli  stop „fetyszowi” PKB i zbudowali ranking oparty o trzy filary – dobrobyt ekonomiczny (z uwzględnieniem zamożności ludzi i nierówności dochodów), perspektywy rozwoju danych krajów oraz jakość życia (zdrowie, czystość powietrza, opieka zdrowotna, bezpieczeństwo). I wyszedł im z tego „Indeks Odpowiedzialnego Rozwoju”.

W indeksie chodzi o to, żeby oddać ogólny dobrostan narodów według zasady „Pieniądze to nie wszystko” (to, że pieniądze – przynajmniej od pewnego poziomu – to nie wszystko, wyliczyli już inni ekonomiści :-)). Dane użyte do przeliczeń pochodzą z bazy Banku Światowego, nie opierają się na ankietach, ani deklaracjach, bo – jak przyznali autorzy raportu – z ankietami jest tak, jak z kolegami z jednej ławki, którzy dostali z klasówki po czwórce. Jeden się cieszy, bo jechał do tej pory na trójach, a drugi się martwi, bo zawsze miał szóstki.

Ranking zawiera mnóstwo szczegółowych komponentów, np. przyszły dobrobyt mierzony jest wydatkami na badania i rozwój, ale też… wydatkami na jednego doktoranta per capita. Jaki wynik wykręciła Polska?

Stan ogólny nie jest zły – zajęliśmy 29 miejsce na 162 kraje. Pierwsze miejsca – tu nie ma zaskoczenia – Szwajcaria, Norwegia i Szwecja. O ile górskie krajobrazy, dużo wodospadów i manufaktury zegarków Helwetów jeszcze rozumiem, to ciągle nie mogę się nadziwić wysokim pozycjom w rankingach jakości życia krajów skandynawskich. Opieka państwa (nawet taka prowadząca do zagłaskania obywatela na śmierć) to przecież nie wszystko.

Czytaj też: Życie w Szwecji już (przymusowo) prawie bez gotówki. Co na to obywatele?

Przed nami jest też Grecja (widać dobre wino i ładna pogoda ważniejsze, niż stagnacja gospodarki i bezrobocie wśród młodych), Słowacja, czy Kanada, ale wyprzedziliśmy kraje bałtyckie, Chorwację i Węgry (tam niedługo będzie szczęśliwiej, bo będa płacili za prokreację). Żeby wyjść z trzeciej do drugiej dziesiątki brakuje nam prawie 5 pkt. Do pierwszej trójki – 16 pkt. Ale z drugiej strony trzeba docenić, że w czołowej trzydzieste Polska jest w mniejszości krajów, w których PKB per capita za 2017 r. nie przekracza 20.000 dolarów.

W poszczególnych „podklasyfikacjach” zajęliśmy odpowiednio 30., 51. i 23. miejsce. Najlepszy rezultat Polska uzyskała w Filarze III, na co wpływ miało wysokie bezpieczeństwo i przewidywana długowieczność. W tym obszarze nasz kraj zdystansował nawet Finlandię czy Belgię. W Filarach mierzących obecny dobrobyt i zdolność kraju do tworzenia tego dobrobytu w przyszłości, Polska wypada gorzej. I nie pomaga nawet milion samochodów elektrycznych, które zapowiada premier.

W Polsce nastała ekonomiczna… równość (?!)

Ale najciekawszy fragment jest nieco ukryty. Otóż ustalenia ekonomistów są takie, że w Polsce występują znacznie mniejsze nierówności dochodowe, niż w krajach z absolutnej czołówki indeksu, np. w Niemczech czy Japonii. Sprawdziliśmy na stronie OECD i faktycznie. Współczynnik Giniego, który obrazuje rozwarstwienie dochodowe jest u nas mniejszy niż za Odrą. To dane z 2016 r., a w 2017 r. te różnice jeszcze się zmniejszyły, co potwierdza najnowszy, jeszcze ciepły raport Komisji Europejskiej.

Nie będzie żadnym odkryciem stwierdzenie, że to zasługa transferów społecznych i programu 500+, czyli miliardów złotych, które trafiają z portfeli wszystkich podatników do portfeli rodziców. A wkrótce będzie to jeszcze więcej, bo pięć stówek dostaną rodzice z jednym dzieckiem.

Jest spory potencjał do poprawy. Lepsze wyniki niż Polska w każdym filarze notują Czesi, a po piętach zaczynają nam deptać Węgrzy. Nie zarabiamy tyle, co na Zachodzie (szanse na to będziemy mieć – według optymistów – za 20 lat), ale Polska jest krajem bezpiecznym, a oczekiwana długość życia jest wysoka – większa niż w rozwiniętej Belgii, czy Finlandii. I podobno – ale to już karkołomna teza – nawet powietrze u nas w porównaniu do krajów trzeciego świata nie jest takie złe…

Czytaj też: Znów przegramy wojnę ze smogiem? Politycy boją się, że wyborcy przeklną ich za wyższe rachunki za opał, więc… Zły pomysł

źródło zdjęcia: PixaBay