Restauracje i smażalnie nad Bałtykiem zdzierają z nas skórę? „Paragony grozy” zalewają internet. Oto pięć trików, by nie być głodnym i zaoszczędzić kilka stówek

Restauracje, bary i lokale, a przede wszystkim smażalnie ryb nad Bałtykiem przeżywają wielkie chwile. Naród nie pojechał do Hiszpanii, Turcji, ani do Egiptu, a w zamian tłumnie zjechał nad polskie morze. W internecie krążą „paragony grozy”,  w których turyści pokazują, ile musieli zapłacić za rybkę w smażalni. Rzeczywiście, na jedzenie nad morzem można wydać więcej, niż na zakwaterowanie. Oto pięć prostych trików na to, by nie dać się okraść z pieniędzy w nadmorskiej smażalni

Koronawirus koronawirusem, ale najpopularniejsze nadmorskie kurorty są w tym roku nie mniej ludne, niż zwykle. Co prawda 30% Polaków deklaruje, że w obawie przed zakażeniem wirusem chce zminimalizować lub całkiem anulować wakacyjne wyjazdy, ale z drugiej strony szeregi turystów nad polskim morzem zasilą ci, którzy zwykle spędzali urlop nad Morzem Śródziemnym, a teraz boją się wsiadać do samolotu.

Ciekawe? Po przeczytaniu wróć tutaj, kliknij i odkryj sprawdzone patenty Samcika na ochronę przed inflacją

O tym, czy te strachy są uzasadnione, pisałem w felietonie zbierającym całą wiedzę, którą mamy o ryzyku podróżowania samolotami w czasie pandemii. Warto też poczytać jak w tym roku wygląda wypoczynek all inclusive w Hiszpanii, czy Egipcie.

Nadmorskie restauracje i „paragony grozy”. Dlaczego jest tak piekielnie drogo?

Wzrost cen noclegów w pensjonatach, domach wypoczynkowych i hotelach wynika po części z tego, że ich właściciele chcą sobie odbić majowe straty spowodowane lockdownem, ale częściowo jest też skutkiem wzrostu cen energii, kosztów pracy oraz różnych ukrytych opłat i podatków, które nakłada na przedsiębiorców rząd, nam wmawiając, że podatki spadają. Nie spadają i było już o tym na „Subiektywnie…”.

Czytaj też: Od 31 lipca można „rezerwować” bon turystyczny. Na każde dziecko 500 zł dodatku do wakacji. Jak dobrać się do tych pieniędzy?

Czytaj też: Bon turystyczny jest jak „zero+”. Ceny w hotelach i restauracjach już dawno go „zjadły”. Nie wierzycie? To przeczytajcie!

Ale najbardziej niedoszacowanym składnikiem kosztów wakakcji tradycyjnie jest wyżywienie. O ile to, że pobyt nad morzem musi kosztować 50-100 zł za osobę dziennie, o tyle kosztów wyżywienia zwykle albo nie bierzemy w ogóle pod uwagę, albo wydaje nam się, że będzie tanio, jak w szkolnej stołówce. A tymczasem na jedzenie można nad polskim morzem wydać drugie tyle, co na mieszkanie.

Po internecie od kilku tygodni krążą zresztą słynne „paragony grozy”, w których ludzie pokazują, ile zapłacili za porcję ryby z sałatką i frytkami. Ceny są czasem rzeczywiście przerażające – do 80 zł za porcję, której uczciwa cena nie powinna przekraczać 30-40 zł.

Szlag mnie trafia od zawsze, gdy muszę płacić zawyżone rachunki w restauracjach, barach i lokalach, a ponieważ pochodzę z Poznania i zwykłem oglądać dwa razy każdą złotówkę, zanim ją na coś wydaję, mam listę pięciu patentów, które pozwalają mi ograniczyć wydatki na wyżywienie na wakacjach.

Chętnie się nimi z Wami podzielę. Jestem dziwnie pewny, że sprawią one, iż – jeśli wypoczywacie rodzinnie – podczas tygodniowych wakacji nad morzem zaoszczędzicie na jedzeniu kilkaset złotych, nie zmniejszając jednocześnie rozkoszy dla podniebienia.

Pięć sposobów na to, by nie dać się nabić w „rybkę na wagę złota”

Po pierwsze: wybieram restauracje w „drugiej linii”. Z cenami jedzenia nad morzem jest mniej więcej tak samo, jak z cenami noclegów. Im bliżej plaży – tym drożej. Nie zawsze ta zasada mi się sprawdza, ale zwykle wystarczy pięć minut spaceru w stronę lądu i już zaczynają pojawiać się restauracje i smażalnie, w których jest o 20-30% taniej, niż nad samym morzem. Wiadomo, że tracimy wówczas nieco z klimatu szumu morza, ale czasem oszczędności finansowa to częściowo wynagradza. Ostatnio w popularnej miejscowości nadmorskiej w odległości 700-800 m. od plaży (ale wciąż przy ulicy portowej) nakarmiłem rodzinę za 35 zł za osobę (w cenie ryba smażona, zupa, napoje). W smażalni na plaży zapłaciłbym dokładnie dwa razy więcej.

Po drugie: szukam restauracji obsługujących „lokalsów”. W każdej nadmorskiej miejscowości są miejsca, które „żyją” nie tylko w sezonie, ale przez cały rok. Czyli: obsługują nie tylko turystów, ale i „lokalsów”. Zatem zaraz po przybyciu w nowe miejsce staram się wypytać miejscowych, gdzie się stołują, jeśli nie w domu. Miejsca, w których jedzą miejscowi, niemal na pewno nie stosują bandyckich cen, bo jeśli się chce funkcjonować przez okrągły rok, to „swoich” nie można oszukiwać.

Po trzecie: wolę restauracje, niż smażalnie. W większości nadmorskich restauracji można zjeść smażoną rybę i to w jakości nie gorszej, niż w smażalni. Jeśli coś nad morzem nazywa się „smażalnia”, to jest ryzyko (choć nie pewność), że będzie stosowało „ceny turystyczne”, czyli z mnożnikiem uwzględniającym fakt, że turysta na wakacjach nie patrzy ile i za co płaci.

Po czwarte: wybrane miejsca sprawdzam w portalach turystycznych. Są w internecie serwisy – a w smartfonach aplikacje mobilne – które zbierają rekomendacje klientów hoteli i restauracji oraz oceny jakości usług (np. Trip Advisor, ale nie tylko). Nie ma nic lepszego, niż skorzystać ze zbiorowej mądrości narodu, nim wejdzie się do smażalni, restauracji, czy nawet baru. Sprawdzenie ocen klientów czasem zajmuje nie więcej, niż jedną minutę i już kilka razy ratowało mi życie.

Po piąte: wybieram miejsca, które obsługują dowozy. Dość dobrym patentem na poszukiwanie w miarę taniego i dobrego jedzenia nad morzem jest selekcja restauracji pod względem obecności w serwisach obsługujących dowóz jedzenia zamówionego na wynos. Tego rodzaju lokale „żyją” w większym stopniu ze skali prowadzonej działalności, a więc jednostkowa marża na pojedynczym kliencie jest w nich niższa, niż w lokalach „żyjących” głównie z turystów. Poza tym (wracając do punktu drugiego) takie miejsca zwykle obsługują także mieszkańców, a więc nie mogą mieć w karcie dań bandyckich cen.

No i na koniec jeszcze jeden master-tip. Oczywiście najtaniej zawsze jest kupić wyżywienie razem z pobytem. Tyle, że wytrwanie w postanowieniu, by przez cały czas żywić się „na miejscu” nie jest proste. Nadmorskie smażalnie i restauracje na plaży mają przecież niepodrabialny klimat…

A jakie są Wasze patenty na to, żeby się nie dać okraść z pieniędzy na wakacjach przez chciwych właścicieli restauracji, barów i smażalni?

—————————-